Lista badań na literę “H”

Kiedy i w jakim celu

Oznaczenie przeciwciał anty-HCV jest wstępnym badaniem przesiewowym w celu określenia możliwego kontaktu z wirusem zapalenia wątroby typu C. W przypadku wyników dodatnich konieczna jest dalsza diagnostyka.

Przygotowanie do badań

• • Materiałem do badania jest krew, pacjent nie musi być na czczo.
  •  Przeciwciała anty-HCV wykrywane są po ok. 3 miesiącach od zakażenia

Charakterystyka badania

Pierwszym badaniem przesiewowym, dla określenia możliwego kontaktu z wirusem zapalenia wątroby typu C (WZW typu C), jest badanie na obecność przeciwciał anty-HCV. WZW typu C jest chorobą zakaźną wywoływaną przez wirusa zapalenia wątroby typu C (HCV).  Oznaczenie przeciwciał ma charakter jakościowy i wykrywane są po ok. 3 miesiącach od zakażenia, a dodatni wynik świadczy jedynie o kontakcie z wirusem HCV. Nie pozwala natomiast na rozróżnienie zakażenia przebiegającego aktualnie od zakażenia w przeszłości. Nie pozwala również na rozróżnienie zakażenia ostrego od przewlekłego, do którego dochodzi w około 80 procentach przypadków i prowadzić może do marskości wątroby, włóknienienia, czy raka  wątroby. Objawy pojawiają się często dopiero po wielu latach od zakażenia.  Wirus może przenosić się w kontakcie bezpośrednim (kontakt z krwią osoby zakażonej HCV) lub pośrednim (np. kontakt z narzędziami zanieczyszczonymi krwią osoby zakażonej HCV).

Charakterystyka badania

Celem badania jest wykrywanie przeciwciał IgA przeciwko Helicobacter pylori. Test ten jest wykonywany często jednocześnie z oznaczeniem przeciwciał w klasie IgG, co znacznie zwiększa wartość diagnostyczną samego oznaczenia przeciwciał IgG. Oznaczenie przeciwciał IgA przeciwko Helicobacter pylorii może być wykorzystywane jako badanie przesiewowe w kierunku obecności tych bakterii w organizmie, umożliwia postawienie diagnozy. Obecność Helicobacter pylori jest czynnikiem ryzyka występowania wrzodów żołądka i dwunastnicy, a także przewlekłego zapalenia błony śluzowej żołądka oraz wrzodziejącego zapalenia przełyku. Szacuje się, że w Polsce zakażenie dotyczy 84% dorosłych oraz 32% osób przed 18 rokiem życia.

Kiedy i w jakim celu

Celem badania jest wykrywanie przeciwciał IgG przeciwko Helicobacter pylori. Miano przeciwciał IgG wzrasta po około 2 miesiącach od zakażenia i utrzymuje się do roku po wdrożeniu leczenia. Oznaczanie ilościowe przeciwciał przeciwko Helicobacter pylori umożliwia oprócz postawienia rozpoznania choroby, także monitorowanie efektów leczenia.

Obecność Helicobacter pylori jest czynnikiem ryzyka występowania wrzodów żołądka i dwunastnicy, a także przewlekłego zapalenia błony śluzowej żołądka oraz wrzodziejącego zapalenia przełyku.Szacuje się, że w Polsce zakażenie dotyczy 84% dorosłych oraz 32% osób przed 18 rokiem życia.

Badanie jest wskazane przy rozpoznawaniu choroby wrzodowej oraz monitowowaniu leczenia.

Charakterystyka badania

Materiałem do badania jest krew. Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania.

Kiedy i w jakim celu

Badanie pozwala na wykrycie istniejącego zakażenia Helicobacter pylori.

Infekcja Helicobacter pylori zaliczana jest do głównych przyczyn stanów zapalnych błony śluzowej żołądka, choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy oraz raka żołądka. Szacuje się, że w Polsce zakażonych tą bakterią jest ok. 80% dorosłych i ok. 30% dzieci.

Obecność antygenów H. pylori w kale jest wskaźnikiem aktualnego zakażenia tymi bakteriami, natomiast ich zanik świadczy o skutecznym zwalczeniu drobnoustroju.

Badanie zalecane jest szczególnie w przypadku występowania:

• • choroby wrzodowej dwunastnicy i żołądka
  • długotrwałej terapii niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi
  • objawów towarzyszących chorobie wrzodowej, jak dyskomfort po posiłkach, bóle brzucha, zgaga

Charakterystyka badania

Materiałem do badania jest kał. Nie wymaga specjalnego przygotowania.

Badanie polega na wykorzystaniu przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom H. pylori obecnym w kale. Wykrywanie antygenu cechuje się dużą czułością i swoistością, porównywalną z testem oddechowym.

Kiedy i w jakim celu

Badanie jest szczególnie przydatne w diagnostyce alergologicznej w przypadkach ciężkich schorzeń alergologicznych oraz u małych dzieci, w celu oznaczenia ilościowego IgE powstałych w reakcji na obecność swoistego alergenu. Oznaczanie miana przeciwciał IgE w surowicy dla konkretnego alergenu jest pomocne przy wątpliwym wyniku testu skórnego, kiedy alergen nie jest dostępny w formie preparatu lub gdy w trakcie takeigo testu może nastąpić reakcja anafilaktyczna. Badanie to jest szczególne przydatne w chwili, gdy wykonanie testów skórnych może być trudne ( u niemowląt, pacjentów z uogólnionym zapaleniem skóry).

Charakterystyka badania

Pomiar stężenia imuunoglobulin E w surowicy wykorzystywany jest w diagnostyce alergii i rozpoznawaniu swoistych alergenów (substancji, na które pacjent jest uczulony). U pacjentów z alergią po narażeniu na substancję uczulającą wzrasta miano IgE w surowicy. Reakcje alergiczne mogą być spowodowane kontaktem z różnego rodzaju alergenami m.in. sierścią zwierząt, składnikami pokarmowymi, kurzem, pleśnią, pyłkami, lekami, jadem owadów i czynnikami środowiskowymi.

Kiedy i w jakim celu

Badanie HBA1C wykonywane jest w celu monitorowania przebiegu cukrzycy u chorego i pomocy w decyzjach terapeutycznych.

Przy rozpoznaniu cukrzycy i później 2 do 4 razy w roku.

Charakterystyka badania

Hemoglobina glikowana jest produktem glikacji hemoglobiny A. W wyniku podwyższonego poziomu glukozy we krwi glukoza jest wbudowywana w hemoglobinę, jest to proces nieodwracalny. Wykonanie badania HbA1C pozwala na retrospektywną ocenę poziomu glukozy we krwi pacjenta w czasie do 3 miesięcy przed wykonaniem badania. Badanie to pozwala monitorować cukrzyce, określić czy leczenie przebiega prawidłowo i ocenić ryzyko powikłań, które mogą wystąpić w jej przebiegu.

Badania powiązane

Glukoza (L43), Witamina 25(OH)D Total (O91)

Charakterystyka badania

Hemopirollaktam (inaczej kryptopirol) jest substancją chemiczną wydalaną z moczem w przebiegu zaburzeń związanych z metabolizmem piroli. Pirole są składnikami hemu, które w stanie zdrowia organizmu są wydalane wraz z barwnikami żółciowymi z kałem. W przypadku zaburzeń metabolicznych szlaku przemian pirolii następuję nagromadzenie ich w organizmie (ponieważ nie mogą być wydalone z kałem).  W postaci hemopirollaktamu są one wydalane z moczem po wcześniejszym związaniu piroli z witaminą B6 i cynkiem, co skutkuję obniżeniem ich poziomu w organizmie.
Nadmierne nagromadzenie pirolii w organizmie i obniżenie poziomu witaminy B6 i cynku może być przyczyną zaburzeń pamięci krótkotrwałej, trudności w uczeniu się, braku tolerancji na stres, czy też ADHD.

Kiedy i w jakim celu

Badanie jest szczególnie przydatne w diagnostyce alergologicznej w przypadkach ciężkich schorzeń alergologicznych oraz u małych dzieci, w celu oznaczenia ilościowego IgE powstałych w reakcji na obecność swoistego alergenu.

Oznaczanie miana przeciwciał IgE w surowicy dla konkretnego alergenu jest pomocne przy wątpliwym wyniku testu skórnego, kiedy alergen nie jest dostępny w formie preparatu lub gdy w trakcie takiego testu może nastąpić reakcja anafilaktyczna. Badanie to jest szczególne przydatne w chwili, gdy wykonanie testów skórnych może być trudne ( u niemowląt, pacjentów z uogólnionym zapaleniem skóry).

Charakterystyka badania

Pomiar stężenia imuunoglobulin E w surowicy wykorzystywany jest w diagnostyce alergii i rozpoznawaniu swoistych alergenów (substancji, na które pacjent jest uczulony). U pacjentów z alergią po narażeniu na substancję uczulającą wzrasta miano IgE w surowicy. Reakcje alergiczne mogą być spowodowane kontaktem z różnego rodzaju alergenami m.in. sierścią zwierząt, składnikami pokarmowymi, kurzem, pleśnią, pyłkami, lekami, jadem owadów i czynnikami środowiskowymi.

Charakterystyka badania

Celem badania jest wykrywanie materiału genetycznego DNA wirusa HHV-8 (Human Herpesvirus 8)za pomocą metody PCR. Wirus HHV-8 zwyczajowo nazywany jest wirusem Mięsaka Kaposiego, ponieważ materiał genetyczny tego wirusa jest wykrywany u ponad 90% chorych. Wirus HHV-8 jest bardzo szeroko rozpowszechniony w populacji, ale zakażenie zwykle przebiega bezobjawowo. Czynniki predysponujące do wystąpienia nowotworu to przede wszystkim zespoły wtórnych niedoborów odporności. Objawy mięsaka Kaposiego przybierają formę różnej wielkości guzków, nacieków oraz zasinień. Zmiany mogą występować w różnej lokalizacji (przewód pokarmowy, układ oddechowy, węzły chłonne), która jest zależna od wydolności układu odpornościowego osoby chorej.

Kiedy i w jakim celu

Badanie wykonujemy w celu potwierdzenia obecności przeciwciał przeciwko  WZW typu E w klasie Ig G oraz Ig M.

W przypadku wystąpienia niespecyficznych objawów takich jak: uczucie zmęczenia, rozbicia, nudności, wymiotów, bóli  brzucha czy kostno-mięśniowych. W przypadku  pojawienia się jaśniejszego stolca oraz ciemniejszego moczu. Także w przypadku ujemnych wyników  testów na inne wirusy hepatotropowe przy wyżej wymienionych objawach.

Charakterystyka badania

Wirusowe zapalenie wątroby typu E jest przenoszone drogą pokarmową, poprzez spożycie skażonej wody i zakażonych produktów spożywczych. Przebieg kliniczny WZW typu E jest zbliżony do WZW typu A. Początek choroby na ogół jest nagły . Typowe objawy WZW typu E to żółtaczka (żółte zabarwienie skóry i twardówki oczu, ciemne zabarwienie moczu i odbarwienie stolca), jadłowstręt, powiększenie wątroby, ból brzucha, nudności, wymioty i gorączka. Wirusowe zapalenie wątroby jest szczególnie niebezpiecznie dla kobiet w III trymestrze ciąży.

Charakterystyka badania

Badanie polega na określeniiu poziomu następujących parametrów w moczu: histamina, , imidazol-4-yl-kwas octowy, N-metylohistamina i N-metylimidazol-4-yl-kwas octowy. Wszystkie wyniki podane są w przeliczeniu na gram kreatyniny. Histamina odgrywa ważną rolę w procesach zapalnych i reakcjach alergicznych. Nietolerancja histaminy polega na wzmożonej reakcji na histaminę. Nadmiar histaminy w organizmie może być spowodowany przez: 1) Brak, bądź obniżenie poziomu diaminooksydazy (DAO), enzymu degradującego histaminę, 2) Zbyt dużą podaż produktów spożywczych zawierających duże ilości histaminy, 3) Zbyt dużą ilość endogennej histaminy (np. w wyniku przyjmowania leków), 4) Schorzenia jelit, 5) Wzmożone wytwarzanie histaminy przez jelitową florę bakteryjną. W zależności od stężenia histaminy dochodzi do miejscowych stanów zapalnych błony śluzowej jelit bądź po wchłonięciu – do reakcji ogólnoustrojowych. Obserwuje się wtedy szereg objawów ze strony układu pokarmowego: zgagę, mdłości, biegunkę, skurcze jelit. Histaminoza ogólnoustrojowa może manifestować się w postaci rumienia, bólu głowy, tachykardii, niedociśnienia, trudnościami w oddychaniu czy bólami skurczowymi jelit. W stanie zdrowia obserwujemy bardzo małe ilości histaminy w moczu. Jej wzrost może świadczyć o reakcjach alergicznych lub chorobach wywołujących wzrost komórek tucznych pomimo braku reakcji alergicznych.

Materiałem do badania jest mocz pobrany z próbki porannej, ze środkowego strumienia – najlepiej pobrany do specjalnego zestawu do pobrań, w celu jego uzyskania skontaktuj się wcześniej z naszym Punktem Pobrań.

Charakterystyka badania

Badanie polega na określeniu ilości histaminy w kale i służy do diagnozowania nietolerancji pokarmowej, która może być wywołana histaminą. W zależności od stężenia histaminy dochodzi do miejscowych stanów zapalnych błony śluzowej jelit, bądź po wchłonięciu – do reakcji ogólnoustrojowych. Obserwuje się wtedy szereg objawów ze strony układu pokarmowego: zgagę, mdłości, biegunkę, skurcze jelit. Histaminoza ogólnoustrojowa może manifestować się w postaci rumienia, bólu głowy, tachykardii, niedociśnienia, trudnościami w oddychaniu czy bólami skurczowymi jelit. Bardzo ważne w przypadku tego badania jest dokładne zanotowanie wszystkich produktów zawierających histaminę, które zostały spożyte w dniu poprzedzającym pobranie kału do badania – informacja ta może być bardzo istotna w chwili interpretacji wyniku przez lekarza.

Materiał do badania jest kał. Materiał musi być pobrany do specjalnego zestawu, w celu jego uzyskania skontaktuj się z naszym Punktem Pobrań.

Kiedy i w jakim celu

Jest badaniem przesiewowym w kierunku zakażenia wirusem HIV, oznacza się obecność przeciwciał anty-HIV w surowicy.

Przygotowanie do badań

• •  Materiałem do badania jest krew, pacjent nie musi być na czczo.
  •  Aby wynik był wiarygodny, badanie należy wykonać co najmniej 3 miesiące po ryzykownej sytuacji – tzw. okienko serologiczne, czyli okres od zakażenia do wytworzenia przeciwciał anty-HIV w wykrywalnym mianie.
  •  W przypadku zawodowej ekspozycji na HIV należy wykonać test natychmiast po zakłuciu  w celu potwierdzenia, iż narażona na zakażenie osoba wcześniej była seronegatywna.
  •  W przypadku konieczności przeprowadzenia dalszej diagnostyki, czas oczekiwania na wynik badania może ulec wydłużeniu.

Charakterystyka badania

Testy przesiewowe, wykrywające przeciwciała przeciwko wirusowi HIV i antygen p24 w surowicy, są najbardziej rozpowszechnionymi testami serologicznymi stosowanymi w diagnozowaniu klinicznym, badaniach przesiewowych dawców krwi i produktów krwiopodobnych, a także w badaniach osób które mogą być zakażone wirusem HIV. Wirus HIV – wirus nabytego niedoboru odporności poprzez namnożenie się w organizmie prowadzi do postępującego i nieodwracalnego niszczenia układu odpornościowego. Ostatnim stadium zakażenia wirusem HIV jest AIDS – zespół nabytego niedoboru odporności. Szybkie rozpoznanie zakażenia jest kluczowe w diagnostyce, terapii oraz rokowaniu.

Kiedy i w jakim celu 

Badanie służy określeniu poziomu holotranskobalaminy we krwi.

Holotranskobalamina nazywana jest również aktywną witaminą B12 i może służyć jako marker wczesnego niedoboru witaminy B12. Od transkobalaminy zależy transport witaminy B12 do wszystkich komórek ciała.

Kto w szczególności powinien zbadać poziom holotranskobalaminy?

Holotranskobalamina jest markerem wczesnego niedoboru witaminy B12, dlatego jej poziom we krwi powinny zbadać osoby, u których występuje podejrzenie niedoboru tej witaminy:

• • w przypadku objawów niedokrwistości – szybkie męczenie się, bladość skóry, apatia, ogólne osłabienie. 
  • jeśli występują objawy ze strony układu nerwowego – problemy z pamięcią, rozdrażnienie, silne bóle głowy. Niedobór witaminy B12 związany jest również z depresją. Powoduje podwyższenie poziomu homocysteiny. 
  • na niedobór witaminy B12 szczególnie narażone są: kobiety w ciąży, dzieci, osoby starsze
  • niedobór witaminy B12 może występować u osób:

– na diecie wegatariańskiej

– stosujących leki: inhibitory pompy protonowej (stosowane w przypadku refluksu – “zgagi’), metformina, kwas asetylosalicylowy, sulfasalazyna

– po 50 r.ż., zwłaszcza jeśli występują objawy takie jak refluks czy “zgaga”

– nadużywających alkoholu

– z chorobami przewodu pokarmowego: zespoły złego wchłaniania, celiakia, SIBO, afty w jamie ustnej, “zajady”.

Charakterystyka badania

Badanie wykonywane jest z krwi. Na 72 h przed pobraniem należy odstawić wszystkie suplementy zawierające witaminę B12. Poza tym badanie nie wymaga specjalnego przygotowania.

Badanie stężenia holotranskobalaminy w surowicy jest specyficznym markerem niedoboru witaminy B12, ponieważ tylko ta witamina wiąże się z transkobalaminą tworząc holoTC.

Wartości referencyjne:

> 60 pmol/l.

Obniżenie stężenie holotranskobalaminy świadczy o niedoborze witaminy B12.

Kiedy i w jakim celu

Badanie jest wykonywane w celu oznaczenia poziomu homocysteiny we krwi.

Powodem zwiększenia stężenia tego aminokwasu mogą być mutacje i polimorfizmy genów ( np. MTHFR), niedobory witamin ( kwasu foliowego, witaminy B12), choroby: niektóre nefropatie i niewydolność nerek, choroby nowotworowe, leukemia, łuszczyca, choroby autoimmunologiczne, cukrzyca i niedoczynność tarczycy. Czynnikami, które sprzyjają występowaniu hiperhomocysteinemii są także:  mała aktywność fizyczna, nadmierne spożycie alkoholu i kawy oraz palenie tytoniu.

Wyniki badań epidemiologicznych pokazują, że podwyższony poziom homocysteiny w osoczu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem chorób układu krążenia. Wykazano również związek homocysteiny z takimi zdarzeniami sercowo-naczyniowymi jak:

• • zawał serca
  •  udar mózgu
  • zgony z przyczyn sercowo-naczyniowych
  •  postęp choroby niedokrwiennej serca.                                                                                                                                                                       

Badanie poziomu homocysteiny jest wykonywane przy podejrzeniu niedoboru kwasu foliowego i witaminy B12 ( stężenie homocysteiny może być podwyższone jeszcze zanim stężenie tych witamin we krwi będzie obniżone).  Przy stwierdzeniu hiperhomocystenemii wskazana jest diagnostyka w kierunku niedoboru tych witamin  oraz badanie polimorfizmu genów MTHFR.

Diagnostyka  homocysteinurii – uwarunkowanej genetycznie choroby metabolicznej.

Charakterystyka badania

Homocysteina jest aminokwasem powstającym u człowieka w wyniku demetylacji metioniny i aktywnie uczestniczy w wielu reakcjach biochemicznych. Całkowite stężenie tego aminokwasu u człowieka zdrowego jest niskie ( w ALAB laboratoria wartości referencyjne zawierają się w przedziale 3,7 – 13,9  milimoli/l).

W organizmie człowieka powstaje około 15–20 milimoli homocysteiny dziennie. Aminokwas ten powstaje we wnętrzu komórek, gdzie dominuje jego zredukowana postać. Jeśli pula wytwarzanej homocysteiny jest większa niż pula metabolizowana, następuje jej wydzielanie do przestrzeni pozakomórkowej, w tym do osocza. W  osoczu homocysteina ulega utlenieniu, jej nadmiar jest usuwany przez nerki.

Materiałem do badania jest surowica. Zaleca się pobierać materiał rano, na czczo, po całonocnym wypoczynku. Parametr jest wysoce niestabilny, dlatego w ALAB laboratoria pobrania krwi na to badanie odbywają się wyłącznie w punktach przy laboratoriach.

Rekomendujemy badanie poziomu homocysteiny metodą HPLC. Krew do tego badania pobierana jest do specjalnej próbki, która gwarantuje stabilność materiału. Jednocześnie metoda HPLC gwarantuje dokładność pomiaru.

Badania powiązane

Homocysteina met. HPLC, Witamina B12 (O83) , Kwas foliowy (M41), Holo-transkobalamina, Kwas metylomalonowy

Kiedy i w jakim celu

Badanie jest wykonywane w celu oznaczenia poziomu homocysteiny we krwi, amonokwasu powstającego w wyniku demetylacji metioniny.

W organizmie człowieka powstaje około 15–20 milimoli homocysteiny dziennie. Aminokwas ten powstaje we wnętrzu komórek, gdzie dominuje jego zredukowana postać. Jeśli pula wytwarzanej homocysteiny jest większa niż pula metabolizowana, następuje jej wydzielanie do przestrzeni pozakomórkowej, w tym do osocza. W  osoczu homocysteina ulega utlenieniu, jej nadmiar jest usuwany przez nerki.

Powodem zwiększenia stężenia tego aminokwasu mogą być mutacje i polimorfizmy genów ( np. MTHFR), niedobory witamin ( kwasu foliowego, witaminy B12), choroby: niektóre nefropatie i niewydolność nerek, choroby nowotworowe, leukemia, łuszczyca, choroby autoimmunologiczne, cukrzyca i niedoczynność tarczycy. Czynnikami, które sprzyjają występowaniu hiperhomocysteinemii są także:  mała aktywność fizyczna, nadmierne spożycie alkoholu i kawy oraz palenie tytoniu.

Wyniki badań epidemiologicznych pokazują, że podwyższony poziom homocysteiny w osoczu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem chorób układu krążenia. Wykazano również związek homocysteiny z takimi zdarzeniami sercowo-naczyniowymi jak:

• • zawał serca
  •  udar mózgu
  • zgony z przyczyn sercowo-naczyniowych
  •  postęp choroby niedokrwiennej serca.                                                                                                                                                                       

Badanie jest wykonywane przy podejrzeniu niedoboru kwasu foliowego i witaminy B12 ( stężenie homocysteiny może być podwyższone jeszcze zanim stężenie tych witamin we krwi będzie obniżone).  Przy stwierdzeniu hiperhomocystenemii wskazana jest diagnostyka w kierunku niedoboru tych witamin  oraz badanie polimorfizmu genów MTHFR.

Charakterystyka badania

Materiałem do badania jest krew, pobierana do specjalnej próbówki, gwarantującej stabilność materiału do 8 h po pobraniu. Badanie wykonywane jest technologią HPLC, charakteryzująca się bardzo wysoką dokładnością pomiarów.

Zaleca się pobierać materiał rano, na czczo, po całonocnym wypoczynku.

Zakres referencyjny:

< 10 µmol/l: poziom bezpieczny

10 – 15 µmol/l: poziom prawidłowy

> 15 – 30 µmol/l: umiarkowana hiperhomocysteinemia

> 30 – 100 µmol/l: średnia hiperhomocysteinemia

> 100 µmol/l: ciężka hiperhomocystynemia

Badanie wymaga specjalnej próbówki, dlatego w celu jego wykonania skontaktuj się z naszym Punktem Pobrań.

Badania powiązane

Witamina B12 (O83), Kwas foliowy (M41), Holo-transkobalamina, Kwas metylomalonowy, Profil aminokwasów, Glutation zredukowany/utleniony

Kiedy i w jakim celu

Określenie aktywności hormonu andtydiuretycznego w przypadku zaburzeń związanych z wydzielaniem moczu. Określenie takiego poziomu może być również bardzo istostne w przypadku zaburzeń neurologicznych i sercowych

Badanie należy wykonać w przypadku:
– Wydzielania nieprawidłowej objętości moczu
– Występowania objawów ze strony układu neurologicznego, krążenia

Charakterystyka badania

Hormon antydiuretyczny (ADH, wazopresyna) jest produkowany przez podwzgórze i magazynowany w tylnym płacie przysadki. Jest on odpowiedzialny za kontrolowanie wchłaniania zwrotnego wody w nerkach, skutkiem tego jest zagęszczenie moczu. AHD jest uwalniany z przysadki w przypadku wzrostu osmolalności surowicy, bądź zmniejszenia wewnątrznaczyniowej objętości krwi. Pobudzać wydzielania ADH mogą również stres fizyczny i psychiczny oraz zabiegi operacyjne.
Przykładem jednostki chorobowej z niedostatecznym poziomem ADH jest moczówka prosta, której przyczyną może być brak odpowiedzi nerek na ADH lub niedostateczne wydzielanie ADH przez podwzgórze. Pacjenci cierpiący na tą przypadłość wydzielają duże ilości wody wraz z rozcieńczonym moczem.
Podwyższony poziom ADH, który poprzez podwyższoną resorpcję wody w nerkach powoduję zwiększenie objętości krwi krążącej, który skutkuję obniżeniem stężenia elektrolitów w surowicy powodując zmiany metaboliczne, sercowe i neurologiczne.

Kiedy i w jakim celu

Badanie wykonuje się w celu wykrycia chorób spowodowanych niedoborem lub nadmiernym wytwarzaniem hormonu wzrostu (GH) lub oceny funkcji przysadki oraz monitorowania skuteczności leczenia nadmiernego wytwarzania hormonu wzrostu.

Badanie jest jednym z elementów oceny czynności przysadki mózgowej. Wykonuje się je w przypadkach występowania objawów gigantyzmu (u dzieci) lub akromegalii (u dorosłych) wskazujących na nadmierne wytwarzanie GH bądź powolnego wzrostu, niskiego wzrostu i opóźnienia w rozwoju (u dzieci) lub wzmożonej gęstości kości, obniżonej siły mięśniowej i podwyższonego stężenia lipidów (u dorosłych) wskazujących na niedobór GH, a także podczas leczenia zaburzeń związanych z wydzielaniem GH i przez dłuższy okres po jego zakończeniu.

Charakterystyka badania

Hormon wzrostu (GH) wytwarzany jest przez przedni płat przysadki mózgowej, znajdującej się u podstawy mózgu. GH jest wydzielany do krążenia w sposób pulsacyjny przez całą dobę, ale maksimum wydzielania następuje najczęściej w nocy.

Kiedy i w jakim celu

Badanie jest wykonywane, aby wykryć lub rozpoznać zakażenie wirusem opryszczki.Jeżeli występują objawy zakażenia wirusem opryszczki, jak pęcherzyki w okolicy ust lub narządów płciowych albo objawy wirusowego zapalenia opon mózgowych.

Charakterystyka badania

Wirus opryszczki odpowiada za jedne z najczęstszych zakażeń wirusowych człowieka, występuje w dwóch typach: HSV-1 i HSV-2. Oba typy są zakaźne i okresowo powodują występowanie małych pęcherzyków, które pękają, tworząc otwarte rany. HSV-1 powoduje przede wszystkim opryszczkę wokół ust i w jamie ustnej, natomiast HSV-2 wywołuje głównie zmiany w okolicy narządów płciowych.

Kiedy i w jakim celu

Badanie jest wykonywane, aby wykryć lub rozpoznać zakażenie wirusem opryszczki.Jeżeli występują objawy zakażenia wirusem opryszczki, jak pęcherzyki w okolicy ust lub narządów płciowych albo objawy wirusowego zapalenia opon mózgowych.

Charakterystyka badania

Wirus opryszczki odpowiada za jedne z najczęstszych zakażeń wirusowych człowieka, występuje w dwóch typach: HSV-1 i HSV-2. Oba typy są zakaźne i okresowo powodują występowanie małych pęcherzyków, które pękają, tworząc otwarte rany. HSV-1 powoduje przede wszystkim opryszczkę wokół ust i w jamie ustnej, natomiast HSV-2 wywołuje głównie zmiany w okolicy narządów płciowych.